Vox Luminis - Biber: Requiem - De Volkskrant

Men vermoedt dat Heinrich Biber, componist en vioolvirtuoos, zijn Requiem in f-klein dirigeerde terwijl hij als violist soleerde. De vioolpartij zwiert als een gouden draadje door de harmonie van deze intieme dodenmis, geschreven voor vijf solisten en een klein koor. Op deze opname van Vox Luminis en het Freiburger Barockconsort is Lionel Meunier niet alleen de dirigent maar zingt hij ook een van de baspartijen. Wat ze allemaal samen bereiken grenst aan perfectie.

In dit hoopgevende werk is polyfone schoonheid een sleutel tot de hemelpoort. Zelfs de Dag des Oordeels klinkt vreugdevol. Vrees voor verdoemenis jaagt Vox Luminis weg met de zachte gloed van hun samenzang. Hoe kan het dat deze herkenbare, karaktervolle solostemmen zo wonderlijk samen kunnen smelten?

De rijke, afwisselende texturen die nooit troebel worden zijn een groepsprestatie. Ook als de trombones de lage stemmen verdubbelen, terwijl de sopranen erbovenuit vliegen, blijven alle klankstrengen lucide. Ondanks de kleinschaligheid zit het stuk barstensvol kleur en variatie. De uiteenlopende combinaties van stemmen en instrumenten, soms gekoppeld aan elkaar, soms in gesprek met elkaar, krijgen hier uitstekend reliëf. Zelfs de notoire nukkige barokke koperblazers brengen louter mooie klanken voort.

Het album is opgenomen in de Sint-Janskerk in het Waalse Beaufays. Zowel de locatie als de opnametechniek is optimaal. Het is goed hoorbaar hoe de stemmen zich verplaatsen in de ruimte. Tegelijkertijd gaat geen enkel detail verloren, zelfs niet in de fuga’s, de opgewekte passages waarin herhaalde frasen meerstemmig worden vervlochten.

Bibers mis krijgt een muzikaal landschap eromheen met andere composities uit de Duitse barok. Bijvoorbeeld Omnis terra adoret, een kerkelijk motet waarin Johann Joseph Fux vijf stemmen mengt met gelijksoortige orkestkleuren zoals Biber in zijn Requiem. Twee sonates tussen de vocale stukken zorgen voor een gemêleerde luisterervaring.