Il Giardino Armonico & Giovanni Antonini - Haydn: Die Schöpfung - De Volkskrant

2032 is het driehonderdste geboortejaar van Joseph Haydn, tot dan wil dirigent Giovanni Antonini al zijn symfonieën opnemen. Ook het oratorium Die Schöpfung hoort bij dit project. Van het begin af grijpt Antonini de aandacht. De eerste akkoorden van de chaos laat hij nevelig klinken. Daaruit rijzen de penseelstreken van de houtblazers, als contouren van een beeld die geleidelijk scherper worden.

Zulke schilderachtige details kenmerken de hele uitvoering. Met hun historische instrumenten zorgen de musici van Il Giardino Armonico voor nuance en souplesse, terwijl de riante klank van het Chor des Bayerischen Rundfunks groots theater schept. De lofzangen fonkelen, begeleid door piekfijne blazers.

Dan zijn er de topsolisten als de drie aartsengelen. Tenor Maximilian Schmitt, een uitstekende Mozart-vertolker, zingt mooi gebonden en met een edel timbre de rol van Uriël. Gabriël wordt vertolkt door Anna Lucia Richter, een van de beste sopranen van dit moment. Behalve de nodige wendbaarheid en spannende hoogte heeft haar stem een aanlokkelijke, goudkleurige kern.

Net zoals bariton Florian Boesch als Rafaël is ze een bezielde verteller. Antonini geeft ze alle ruimte om in te zoomen op de tekst, samengesteld uit de Bijbel en Paradise Lost van John Milton. Ze mogen vertragen, rusten inlassen, knipogen. Daardoor worden de recitatieven fascinerende monologen.

Vooral Boesch toont een verbluffend scala van expressie. Bulderend bootst hij de golvende zeeën na, maar over een zacht stromend beekje zingt hij als in een lied van Schubert. Het bestiarium in Gleich öffnet sich der Erde Schoß brengt hij geweldig tot leven, met heerlijk gebrul en gezoem in het orkest.

In het derde deel gebruikt Boesch voor Adam een andere stemkleur dan voor Rafaël. Zijn acht minuten lang durende duet met Richter is pure opera, en dan de beste kanten daarvan. Zo’n Eden wil je niet verstoren door appelbomen en slangen, en gelukkig doet Haydn dat niet.