Georg Nigl - Vanitas - Beethoven, Schubert & Rihm - De Standaard

Bariton Georg Nigl is niet alleen geliefd op de Belgische operapodia, ook componist Wolfgang Rihm is fan. Een paar jaar geleden schreef die neoromanticus een reeks nieuwe liederen op Nigls lijf. Het zijn verscheurde ­mijmeringen over de eindigheid van het leven, die Rihm uit de verzen van barokpessimist Andreas ­Gryphius plukte en somber inkleurde met zijn in­stabiele, bijna dissonante, expressionisme. Luisteren naar de onbewaakte roekeloosheid waarmee Nigl zijn stem aan de slingerende vocale lijnen vasthaakt, voelt bijna voyeuristisch aan. De voorzichtige tact die Olga Pashchenko in de duistere pianocommentaren legt, versterkt die indruk nog. Voor de greep Schubert-liederen en Beethovens ‘An die ferne Geliebte,’ verruilt ze de pianohamers voor het warme gezoem van een forte­piano, waarboven Nigl zorgeloos intiem kan vleien en sussen. Dat zorgt voor interpretaties vol vertederende salonrust, waar ook wel eens al te knusse veiligheid aan kleeft.